Ey Târih!

Ey târih! Utanma yaz, milletin yazısını!

Aslını inkâr ile (yehûd-haçlı) aşkını!

Hakperestdi idâre, şimdi dembokrat oldu;

Nâmusda (baş)dı o hem, şimdi kaset sapkını!

31.5.2011-Y.

Tanrılar

Beşyüzelli kişilik bir tek tanrı var başda,

Dembokrasiydi adı, şimdi “Kasetokrasi!”

Tanrının da tanrısı yatıyor anıt taşda;

Helâl, haram ve emir, bunların irâdesi!…

Bunca tanrıda kafa, tutmaz aslâ birbirin,

Acıkınca dişlerler hapur hupur etlerin,

Yalan soygun korkunçdur, bozukdur hep işlerin;

Nasıl söner bu yangın, bunca tanrı düzmesi?!…

26.5.11 -Y.

ZİNÂ “ÖZELLEŞİNCE!”

Yasak olmakdan çıkıp serbest olunca zinâ,

Kasetlerden taşdı da, doldu binlerce binâ!

İşsizlik, terör.. daha, binbir türlüdür belâ;

Vekîl bu, “özel hayât!” Gül’den bile yer senâ!…

(25.5.11-Y)

Seçim!

Seçim.. halka yem, bir de batırmak rakîbini,

Dillerde dembokrasi, kalbde “kasetokrasi!”

Uçar havada yalan, dolan bulurken bini;

Partiler krallarda, sönmüş milletin sesi…

Ahbâb u yârân önde, yazılırlar listeye,

Kralların hesâbı, ma’lûm olmaz kimseye,

Sürüce sürülür halk, seçim mührü yemeye;

Esîridir sandığın, sanki yokdur çâresi!…

25.5.11-Y

HASRETİZ ÜSTÂDIM…

Gidişinle, gurbetin hasret acısı kaldı,

Erişir mi figânım pâk rûhuna Üstâdım!

Firâkınla anladık, “gönüldaşda” feryâdı;

Hasretiz, şirki imhâ îmânına Üstâdım…

Îmân, tebliğ ve cihâd, güzelin en güzeli,

Sendeki sır ve cehdin, buydu çökmez temeli!

Hakk’dan vazîfeydi hem, sende hizmet emeli;

Hasretiz, Rab’den lütuf som dehâna Üstâdım…

Eserlerin, îmân ve mutlak fikre rehberdi,

Makâle, fıkra, nesrin, önümüzde fenerdi!

Çile’ndeki nazmınsa, rûhumuzda tâlimdi;

Hasretiz, kalem-kılıç parmağına Üstâdım…

Tâğût mahkemesini üç cümlede susturan,

Politik şeytanları ihtârıyla durduran!

Sağır, kör, dilsiz puta, dâim meydan okuyan;

Hasretiz, o erkek ve merd sadâna Üstâdım…

Devrin altı şirk putu, seninle oldu tahrîb,

Üç kelime bir cümlen, bir orduydu muhârib,

Hazer bilmez mücâhid, sendin da’vâna sâhib;

Hasretiz, şimşek çakan komutuna Üstâdım…

“Îmân öfkesi!” derdin, köke bağlardın bizi,

Biricik gâyen yolun, oldu Rasûl’ün izi!

(Sünnet ehli) olmaya raptetdin kalbimizi;

Hasretiz o öfkene, tâkâtına Üstâdım…

“Ham softa kaba yobaz”, seni sevmez kaçardı,

Tüm sapıklık kolları, seninle haklanırdı!

Sen gitdin kudurdular, niceleri şımardı;

Hasretiz, sapıklara vuruşuna Üstâdım…

Hâtırânı yaşatmak, hedefdir er gençliğe,

Büyükdoğu Mektebi yolumuzdur dinçliğe,

Bırakanlarsa seni, varacakdır hiçliğe;

Hasretiz, yanıyoruz, yandığına Üstâdım…

Bilemedik kadrini, geçdi gitdi ömrümüz,

Hizmetkârın olmaya veremedik günümüz!

Şefaatin umarız, yandı bitdi dünümüz;

Hasretiz, Âhıret’de kanadına Üstâdım… 


11.5.11.Y

GEMİLER YANSIN!

Koşun erler yol Allâh’ın,

Gidelim geri bakmadan.

Gemiler sâhilde yansın;

Misâl Târık Bin Zıyâd’dan…

Nasıl olsa gelir ecel,

Kaçma tutar seni bu el,

Kopar o gün en ince tel;

Azrâil’in selâmından…

Zengin fakir hep aynı can,

Zulm koklasın durmadan kan!

İster kavur, istersen yan;

Âkıbet geçer hesâbdan…

Hayât, ecelde bir ândır,

Bütün ömür bir rü’yâdır,

Duran, “ben” denen sâatdir;

Fermân gelince Allâh’dân…

10.08.1985 J.

1961 Evic

AH, AYASOFYAM!

Fâtih’in tuğrasısın Fetih’de Ayasofya!

Fâtih’se, hadîslerle emredilen Dünyâ’ya…

Kök mahrûmu öyleyse, kusmalıydı müzelik;

Vakfı tahrîble batıb la’net ve bedduâya...

Bu ne acı hicrân ki, çapı fezâlardadır;

Hayır, belki son asır Moğol nâralarıdır!

Palikarya fâşetse, ruznâmeye gelecek;

Gebe yaşayanların, neyse o suçlarıdır...

Sen ağla Ayasofya! Gözyaşındır Marmara!

Sultanahmed de hasret, bir başka ezânlara!

Yarasalar yukardan, karanlığı dokurken;

İnilemez satıhdan, derindeki sırlara...

Sabret ve sık dişini, sırra (rehinsin) şimdi!

Kölelerine haçlı, böyle saltanât verdi!

İlelebed pâydâr bir zulüm aslâ olamaz;

Sabret, dedirtir Mevlâ: “Bu vahşet de devrildi!”

27. Ramazan 1408

Cum’a 13. Mayıs 1988 J.

Külâhıma Anlat!

Dembokrasiye tapan bir millet olmaz iflâh!

Şirk tanımaz hiç İslâm, kendi dışında felâh!

Dayatdı haçlı çift dîn(!) benzetdi tam kendine;

Bu herzeleri ancak, anlarsa anlar külâh!…

19.5.11 Y.